ناتو چیست و چرا ایجاد شد؟ سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) ائتلاف سیاسی و نظامی آمریکای شمالی و اروپایی است که پس از جنگ جهانی دوم به امید پرهیز از وجود و دشمنی‌ها میان ملت‌ها ایجاد شد. این پیمان ابتدا در ماه مارس 1947 با عنوان «پیمان دانکرک» میان بریتانیا و فرانسه به امضا رسید. مقر این سازمان در بروکسل، پایتخت بلژیک، و دبیرکل فعلی آن ینس استولتنبرگ است. سی کشور عضو ناتو، بر اساس پیمان آتلانتیک شمالی که در روز 4 آوریل 1949 منعقد شد، موظفند در صورتی که هر یک از امضاکنندگان پیمان مورد حمله یک قدرت خارجی قرار گیرد، به کمکش بیایند. در متن این پیمان آمده است: «ناتو به حل‌وفصل مسالمت‌آمیز اختلاف‌ها متعهد است. اگر تحقیقات دیپلماتیک شکست بخورد، این [پیمان] آن قدرت نظامی را دارد که عملیات مدیریت بحران را وارد کند.» هدف آیو پیمان، جلوگیری از تهاجم‌های نظامی آینده آلمان نوساخته و اتحاد شوروی بود. این توافق به‌زودی گسترش یافت و بلژیک، هلند، لوکزامبورگ، و سپس ایالات متحده آمریکا، کانادا، پرتغال، ایتالیا، نورژ، دانمارک، و ایسلند را هم در بر گرفت. این پیمانی که در سال‌های «جنگ سرد» با قدرت خود بر جای بود، با فروپاشی شوروی در سال 1989 جان تازه‌ای گرفت و به‌تدریج اقماری شوروی پیشین را به صفوف خود اضافه کرد: نخست جمهوری چک، مجارستان، و لهستان در سال 1999، و سپس بلغارستان، استونی، لتونی، لیتوانی، رومانی، اسلواکی و اسلوانی در سال 2004 به ناتو پیوستند. تازه‌ترین عضو این ائتلاف مقدونیه شمالی است که در سال 2020 به آن پیوست. عضویت در ناتو به ارتش کوچک‌تر تضمین دفاع از سوی کل ائتلاف می‌دهد. به همین دلیل است که مانند بوسنی و هرزگوین، گرجستان، و مصرانه‌تر از همه، در پی عضویت در این مجموعه بوده است، و به همین دلیل است که ولادیمیر پوتین به‌ویژه با ورود مردم [به ناتو] مخالف است. پوتین در گذشته ناتو را به‌شدت تقبیح کرده و به دروغ مدعی شده است که در اوایل دهه 1990 به میخائیل گورباچف، رهبر سابق کرملین، تضمین شده است که این ائتلاف قلمرو نفوذش را به شرق آلمان نمی‌دهد، اما این به‌اصطلاح وعده داده شده است. نخست در سال 1999 و یک بار دیگر در سال 2004 شکسته شده است. پوتین در 24 فوریه، پیش از مقابله با نیروهای عقب نشینی، نیروهای روسیه را در دسامبر 2021 در مرزهای همسایه غربی‌اش مستقر کرده و خواستار آن شده بود که ناتو آقای ناتو می‌تواند به صفوف غرب خود را آزاد کند. همچنین این که این فعالیت‌های خود را در شرق شرقی پیاده کند و از آن دست بردارد. جماعت روسیه مصر است که روسیه و کشور در واقع یک ملت هستند و به نظر می‌رسد می‌خواهد دقیقاً همان چیزی باشد که در سال 2014 شبه‌جزیره کریمه را ضمیمه [سرزمین روسیه] کرد، رئیس جمهور را دوباره در سرزمین مادری می‌داند، ادغام کرد. جامعه به عنوان بخشی از تلاش کی‌یف برای شناسایی آن کشور به مثابه دموکراسی آزاد غربی، به مشارکت خود خواهان حمایت‌های دفاعی ناتو است تا از نفوذ شوم مسکو در امان باشد. از آنجایی که در آنجا عضو ناتو نیست، اعضای این ائتلاف، از جمله بریتانیا و ایالات متحده آمریکا هیچ اقدامی برای اعزام سرباز یا ارائه کمک‌های نظامی به خارج از کشور ندارند. با وجود این، در حال حاضر، برخی از ارتش بریتانیا در وظایف واحد حفاظت از صلح این سازمان در لهستان مستقر شده‌اند و هر دو از اعضای ناتو هستند. افزون بر این بر این بریتانیا از سال 2015 نیروهای مسلح را آموزش نظامی نظامی می‌دهد و می‌تواند به نیروهای نظامی برای مقابله با حملات روسیه در درگیری جاری، ادامه دهد. موضع رسمی ناتو این است که در عضویت «برای هر کشور اروپایی دیگر، با هدف پیشبرد اصول این پیمان و کمک به [حفظ] امنیت منطقه آتلانتیک شمالی» باز است. نگرانی ناتو این است که اگر روسها موفق به تصفیه شوند، احتمال دارد که به گسترش [سیطره] خود به سوی غرب ادامه دهد، و با تصرف کنار افتاده‌ای چون گرجستان، در حقیقت عملی مشابه دیگر قدرت ابرت‌های جهانی را بگذارند، و برای مثال چین را برای دست‌اندازی به تایوان می‌کند. جو سامرلد