یکپارچگی اقتصادی یا یکپارچگی منطقه ای توافقی است بین کشورها برای کاهش یا حذف موانع تجاری و توافق بر سر سیاست های مالی.
ملی گرایان سختگیر ممکن است به دلیل نگرانی در مورد از دست دادن حاکمیت با یکپارچگی اقتصادی مخالفت کنند.

مزایای یکپارچگی اقتصادی به سه دسته تقسیم می‌شود: ایجاد تجارت، فرصت‌های شغلی، و اجماع و همکاری.

یکپارچگی اقتصادی معمولاً منجر به کاهش هزینه تجارت، بهبود دسترسی به کالاها و خدمات و انتخاب گسترده‌تر آنها و افزایش کارایی می‌شود که منجر به قدرت خرید بیشتر می‌شود.
یکپارچگی اقتصادی می تواند هزینه های تجارت را کاهش دهد، در دسترس بودن کالاها و خدمات را بهبود بخشد و قدرت خرید مصرف کننده را در کشورهای عضو افزایش دهد.

با وجود مزایا، یکپارچگی اقتصادی هزینه‌هایی دارد. اینها به سه دسته تقسیم می شوند:
انحراف تجارت. یعنی تجارت را می توان از غیرعضو به اعضا منحرف کرد، حتی اگر از نظر اقتصادی برای کشور عضو مضر باشد.
جابجایی و کاهش اشتغال ادغام اقتصادی می تواند باعث شود شرکت ها عملیات تولیدی خود را به مناطقی در اتحادیه اقتصادی منتقل کنند که قیمت نیروی کار ارزان تری دارند. برعکس، کارمندان ممکن است به مناطقی با دستمزدها و فرصت های شغلی بهتر نقل مکان کنند.

روش اندازه‌گیری یکپارچگی اقتصادی معمولاً شامل چندین شاخص اقتصادی از جمله تجارت کالا و خدمات، جریان سرمایه برون مرزی، مهاجرت نیروی کار و غیره است. ارزیابی یکپارچگی اقتصادی همچنین شامل معیارهای انطباق نهادی، مانند عضویت در اتحادیه های کارگری و قدرت نهادهایی است که از حقوق مصرف کنندگان و سرمایه گذاران حمایت می کنند.

—————————————

اسپانسر مقاله:   صرافی گیشا

آدرس: 

8910 خیابان یانگ , ریچموندهیل

تلفن:  

4168932542

.